Τα
μεγάλα θεσμικά όργανα του μεταπολεμικού κόσμου δημιουργήθηκαν από
«σοβιετικούς κατασκόπους», δηλαδή άντρες που εργάζονταν απευθείας για
τους Εβραίους τραπεζίτες των Illuminati. Ο σημαντικότερος ήταν ο Χάρι
Ντεξτέρ Γουάιτ, ιδρυτής (και διευθυντής) του ΔΝΤ, καθώς και η Παγκόσμια
Τράπεζα.
Ως βοηθός του γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών, ο Henry Morgenthau, επίσης σοβιετικός πράκτορας, ο White (ένας Εβραίος, αρχικά "Weit") παρέδωσε επίσης τις πινακίδες εκτύπωσης για το νόμισμα κατοχής των ΗΠΑ στη Γερμανία στους Σοβιετικούς, με κόστος 50 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Η διοίκηση του FDR ήταν γεμάτη με σοβιετικούς κατασκόπους, κυρίως Εβραίους, που προστατεύονταν από τον ίδιο τον FDR. Αυτό περιελάμβανε τους κατασκόπους στο έργο του Μανχάταν που παρέδωσαν τα σχέδια για την ατομική βόμβα στη Ρωσία.
Δεν
υπήρχε τίποτα "ρωσικό" για την ΕΣΣΔ. Ήταν ένα εβραϊκό κράτος των
Illuminati (μασόνων) που χτίστηκε από ελεγχόμενες με καρκίνο δυτικές
εταιρείες.
Ολόκληρος ο κόσμος είναι πλέον δομημένος σαν μια καμπαλιστική μυστική κοινωνία. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων εξαπατούνται για να πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι και επιδιώκουν αξιέπανιους στόχους. Μόνο
οι «ειδικοί» καταλαβαίνουν ότι ο πραγματικός σκοπός όλων των κοινωνικών
τάσεων, κινήσεων και παγκόσμιων γεγονότων είναι να απαιτήσουν από τις
μάζες να παίξουν το ρόλο τους στην παγκόσμια τυραννία των Μασόνων
τραπεζιτών.
Όπως
εξηγείται στα «Πρωτόκολλα της Σιών», αυτός ο ρόλος πρέπει να «μειώνεται
μόνιμα», ή σαν παιδιά, να εμπιστεύεται τους «ηγέτες» από κάθε άποψη.
...οι
τραπεζίτες θέλουν να μετατρέψουν το οικονομικό τους μονοπώλιο σε ένα
συνολικό πολιτικό, πολιτιστικό, πνευματικό και διανοητικό μονοπώλιο. Αυτή
είναι η ουσία του κομμουνισμού, της απόλυτης ιδιοκτησίας και του
ελέγχου των πάντων από μια σατανική λατρεία, τον εβραϊκό Cabalism,
επίσης γνωστό ως Illuminism ή materialism.
Ζούμε
σε μια ολοκληρωτική κοινωνία που πεθαίνει να βγάλει τη μάσκα της με
τρόπο που θα κάνει την τυραννία να φαίνεται φυσιολογική και απαραίτητη,
έτσι ώστε οι μάζες να δεχτούν αυξημένη υποβάθμιση και δουλεία. (Ἕνα κείμενο γραμμένο ἀπό τό 2009. Ὁλόκληρο τό θέμα,ἐδῶ)
|
Παγκόσμιο Οἰκονομικό Φόρουμ,Νοέμβριος 2016,ΕΔΩ |
Πρωτόκολλον Ε΄
Ποιάν μορφήν διοικήσεως δύναται τις να δώση εις κοινωνίας, εις ας η διαφθορά εισέδυσε πανταχού, εις τας οποίας δεν φθάνει τις εις τον πλούτον ειμή δι’ εκείνων των ικανών εκπλήξεων,αίτινες είναι ημιλωποδυσίαι, εις ας βασιλεύει η ακολασία των ηθών και η ηθική δεν συγκρατείται παρά δια, τιμωριών και δια σκληρών νόμων, ουχί δε δια εκουσίως παραδεδειγμένων αρχών, εις ας τα αισθήματα της Πατρίδος και της θρησκείας καταπνίγονται υπό κοσμοπολίτικων δοξασιών;
Ποίαν μορφήν Κυβερνήσεως να δώση τις εις αυτάς τας κοινωνίας, παρά την δεσποτικήν μορφήν,την οποίαν θα περιγράψω κατωτέρω; Θα κανονίσωμεν μηχανικώς όλας τας πράξεις του πολιτικού βίου των υπηκόων μας δια νέων νόμων. Οι νόμοι ούτοι θα καταργήσωσι μίαν προς μίαν όλας τας πάρα πολύ μεγάλας ελευθερίας, αίτινες εχορηγήθησαν υπό των Χριστιανών, και η βασιλεία μας θα εκδηλωθή δι’ ενός δεσποτισμού τόσον επιβλητικού, ώστε να είναι εις θέσιν, εν παντί χρόνω και τόπω, να σιγήση τους Χριστιανούς, οίτινες θα θελήσωσι να μας κάμωσιν αντιπολίτευσιν και οίτινες θα είναι δυσαρεστημένοι.
Θα
μας είπη τις ίσως, ότι ό δεσποτισμός περί ου ομιλώ, δεν συμβιβάζεται με
τας νεωτέρας προόδους, θα αποδείξω το εναντίον.Όταν ο λαός εθεώρει τα
βασιλεύοντα πρόσωπα ως μίαν καθαράν απόρροιαν της θείας θελήσεως,
υπετάσσετο άνευ ψιθύρου εις την απολυταρχίαν των βασιλέων. Αλλά
από της ημέρας καθ’ ην έχομεν υποβάλει εις τους ανθρώπους την ιδέαν των
ιδίων αυτών δικαιωμάτων, εθεώρησαν τα βασιλεύοντα πρόσωπα ως απλούς
θνητούς. Το «ελέω Θεού» έπεσεν εκ της κεφαλής των βασιλέων, αφού τοις αφηρέσαμεν την προς τον Θεόν πίστιν των• η εξουσία μετεφέρθη εις τον δρόμον, δηλ. εις ένα τόπον δημόσιον και ημείς εγενόμεθα. ούτω κύριοι αυτής. Επί πλέον, η τέχνη του κυβερνάν τας μάζας και τα άτομα δια μέσου θεωριών και επιτηδείως συνδυαζόμενων φρασεολογίων, δια κανονισμών του κοινωνικού βίου και δια παντοειδών άλλων ευφυών τρόπων, από τα οποία οι Χριστιανοί δεν εννοούν τίποτε, αποτελεί επίσης μέρος της διοικητικής ημών μεγαλοφυΐας, της αναπτυχθείσης εν τη αναλύσει, εν τη παρατηρητικότητι, εν τη λεπτεπιλέπτω οργανωτικότητι, μοναδικοί εις ταύτα μη έχοντες αντιπάλους, όπως δεν έχομεν τοιούτους εν τη επινοήσει σχεδίων πολιτικής δράσεως και αλληλεγγύης. Μόνοι Ιησουΐται θα ηδύναντο να εξισωθώσι προς ημάς
υπό την έποψιν ταύτην, αλλ’ ηδυνήθημεν να τους υποτιμήσωμεν προ των
οφθαλμών του ηλιθίου πλήθους, διότι αυτοί εσχημάτιζον εμφανή οργάνωσιν,
ενώ ημείς εμμένομεν εν τη αφάνεια με την μυστικήν οργάνωσίν μας. Άλλως τε τί τον μέλλει τον κόσμον δια τον κύριον τον οποίον θα εχη; Τι τον μέλλει εάν ούτος είναι ο αρχηγός του Καθολικισμού ή ο δεσπότης μας εκ του αίματος της Σιών; ∆ι’ ημάς όμως, οίτινες είμεθα ο εκλεκτός λαός, το ζήτημα πόρρω απέχει το να είναι αδιάφορον.
Παγκόσμιος συμμαχία των Χριστιανών θα ηδύνατο να μας υποτάξη επί τίνα χρόνον, αλλά προστατευόμεθα εξ αυτού του κινδύνου δια των βαθέων σπερμάτων της διχόνοιας, την οποίαν δεν δύνανται πλέον να αποσπάσωσιν εκ της καρδίας των. Αντετάξαμεν τον ένα εναντίον του άλλου, τους ατομικούς και εθνικούς απολογισμούς των Χριατιανών, τα θρησκευτικά και τα εθνικά μίση των, άτινα έχομεν καλλιεργήσει από είκοσι αιώνων. Καί δια τούτο καμμία Κυβέρνησις δεν θα εύρη πουθενά βοήθειαν. Εκάστη θα πιστεύη μίαν συνεννόησιν εναντίον ημών επιβλαβή εις τα ίδια αυτής συμφέροντα. Είμεθα πανίσχυροι. Πρέπει να μας λαμβάνωσιν υπ’ όψιν. Αι δυνάμεις δεν δύνανται να συνάψωσιν ούτε την μάλλον ασήμαντον συμφωνίαν χωρίς τώρα να λαμβάνωμεν ημείς μέρος εις αυτήν.
Per me reges regnant - «∆ι’ εμού βασιλεύσουσιν οι βασιλείς».
0ι προφήται μας μας έχουσιν είπει ότι είμεθα οι εκλεκτοί υπ’ αυτού τούτου του θεού δια να κυριαρχήσωμεν όλης της γης.
Ο θεός μας έχει δώσει την μεγαλοφυΐαν δια να δυνηθώμεν να φέρωμεν εις
λύσιν αυτο το πρόβλημα. Καί αν υπήρχε μεγαλοφυΐα εις το αντίθετον
στρατόπεδον, θα ηδύνατο μεν να παλαίση εναντίον ημών, αλλ’ ο νέηλυς* δεν
ισχύει όσον ο παλαιός κάτοικος. Η μεταξύ μας πάλη θα ήτο ανηλεής, οίαν ο
κόσμος δεν έχει ίδει ακόμη. Και έπειτα αυτοί οι μεγαλοφυείς άνθρωποι θα
ήρχοντο παρά πολύ αργά. Όλοι οι τροχοί του κυβερνητικού μηχανισμού
εξαρτώνται εκ τινος ελατηρίου, το οποίον ευρίσκεται μεταξύ των χειρών
μας. Και το ελατήριον αυτό είναι το χρυσίον.
Η επιστήμη της πολιτικής οικονομίας, η εξευρεθείσα υπό των σοφών μας, μας δεικνύει από πολλού το ακατανίκητον γόητρον του χρυσίου. Το κεφάλαιον, δια να έχη τας χείρας ελευθέρας, οφείλει να επιτύχη το μονοπώλιον της βιομηχανίας και του εμπορίου• τούτο δε ακριβώς πραγματοποιεί ήδη ολοέν μία αόρατος χειρ εις όλα τα μέρη του κόσμου• η ελευθερία αυτή θα δώση την πολιτικήν ισχύν εις τους βιομηχάνους, ο δε λαός θα υποταχθή εις αυτούς. Επί των ημερών μας ενδιαφέρει περισσότερον ν’ αφοπλίζωμεν τους λαούς ή να ωθώμεν αυτούς εις πόλεμον• ενδιαφέρει περισσότερον να έξυπηρετώμεν ἐξημμένα** πάθη πρός ώφέλειάν μας, η να τά καταπραΰνωμεν ενδιαφέρει περισσότερον να γινώμεθα κύριοι των ιδεών των άλλων, σχολιάζοντες αυτάς μάλλον ή αποκρούοντες. Το κεφαλαιώδες πρόβλημα της Κυβερνήσεως μας είναι να εξασθενίζωμεν το δημόσιον φρόνημα δια της κριτικής• να κάμνωμεν τους λαούς να χάνωσι την συνήθειαν του σκέπτεσθαι, διότι η σκέψις δημιουργεί την αντιπολίτευσιν, να μετατρέπωμεν τας δυνάμεις της σκέψεως εις αψιμαχίας ρητορικής.
Καθ’ όλους τους χρόνους οι λαοί, όπως και τα άτομα, έχουσιν εκλάβει τους λόγους ως πράγματα, διότι αρκούνται εις το εξωτερικόν φαινόμενον των πραγμάτων και σπανίως λαμβάνουσι τον κόπον να παρατηρήσωσιν αν η εκπλήρωσις επηκολούθησε τας υποσχέσεις, αίτινες αφορώσι τον κοινωνικόν βίον. ∆ια
τούτο τα εκπαιδευτήρια μας θα έχωσιν ωραίαν πρόσοψιν, ήτις θα
αποδεικνύη ευγλώττως τας ευεργεσίας των εις ό,τι αφορά την πρόοδον.
Θα
οικειοποιηθώμεν την φυσιογνωμίαν όλων των κομμάτων, όλων των τάσεων και
θα τας διδάξωμεν εις τους ρήτοράς μας, οίτινες θα ομιλώσι τόσον, ώστε
όλος ο κόσμος θα απαυδήση ακούων αυτούς. Προς εξασφάλισιν της δημοσίας γνώμης εις χείρας μας, πρέπει να
την καταστήσωμεν περίπλοκον, εκφράζοντες εκ διαφόρων μερών και επί
πολύν χρόνον τόσας αντιφατικάς γνώμας, ώστε οι χριστιανοί θα χαθώσιν επί
τέλους εντός του λαβυρίνθου των και θα θεωρήσωσι τελικώς ότι αξίζει πολύ καλλίτερον να μη έχη κανείς καμμίαν γνώμην εν τη πολιτική.
Αυτά είναι ζητήματα άτινα η κοινωνία δεν οφείλει να γνωρίζη. ∆εν είναι δεδομένον να τα γνωρίζη ή εις εκείνον όστις την διευθύνει. Αυτό είναι το πρώτον μυστικόν.
Το
δεύτερον μυστικόν, αναγκαίον δια να κυβερνά τις μετ’ επιτυχίας,
συνίσταται εις το να πολλαπλασιάζωμεν τόσον τα ελαττώματα του λάου, τας
συνήθειας, τα πάθη, τους κανόνας της από κοινού ζωής, ώστε κανείς να μη
δύναται να διευκρινίζη αυτό το χάος, και οι άνθρωποι να φθάνωσιν εις
σημείον ώστε να μη συνεννοούνται πλέον προς αλλήλους. Αυτή η τακτική θα εχη προσέτι ως αποτέλεσμα νά ρίπτη την διχόνοιαν εις όλα τα κόμματα, να διαλύη όλας τας συνηνωμένας δυνάμεις, αίτινες δεν θέλουσιν ακόμη να υποτάσσωνται εις ημάς• θα
αποθαρρύνη πάσαν ατομικήν πρωτοβουλίαν έστω και πνευματώδη και θα είναι
ισχυρότερα εκατομμυρίων ανθρώπων, παρά τοις οποίοις έχομεν διασπείρει
την διχόνοιαν.
Μας είναι αναγκαίον να διευθύνωμεν την ανατροπήν των χριστιανικών κοινωνιών
κατά τοιούτον τρόπον, ώστε αι χείρες των να καταβάλλωνται εις μίαν
απέλπιδα αδυναμίαν ενώπιον εκάστης υποθέσεως, ήτις θα απαιτή
πρωτοβουλίαν. Η προσπάθεια ήτις εξασκείται υπο το πολίτευμα της απεριορίστου ελευθερίας είναι ανίσχυρος, διότι προσκρούει εις τας ελευθέρας προσπάθειας των άλλων. Εκ τούτου δε,γεννώνται οδυνηραί ηθικαί ρήξεις, πλάναι, αποτυχίαι. Θα κουράζωμεν τόσον πολύ τους χριστιανούς δια της ελευθερίας ταύτης, ώστε θα
τους εξαναγκάζωμεν να μας προσφέρωσι μίαν διεθνή εξουσίαν, της οποίας η
διάταξις θα είναι τοιαύτη, ώστε θα δυνηθή χωρίς να τας συντρίψη, να
περιλάβη τας δυνάμεις όλων των Κρατών του κόσμου και να σχηματίση, την
Υπερτάτην Κυβέρνησιν. Εις την θέσιν των παρουσών Κυβερνήσεων θα θέσωμεν εν φόβητρον, το οποίον θα ονομάζεται ∆ιοίκησις της Υπερτάτης Κυβερνήσεως. Αι
χείρες του θα είναι τεταμμέναι πανταχόθεν ως αρπάγαι, και ο
διοργανισμός του θα είναι τόσον κολοσσιαίος, ώστε όλοι οι λαοί κατ’
ανάγκην θα υποταχθώσιν εις αυτό.
Πρωτόκολλον ΙΑ΄
Θα δημιουργήσωμεν τον νόμον, το δίκαιον και το δικαστήριον:
1) υπό τύπον προτάσεων εις το νομοθετικόν σώμα• 2) δια διαταγμάτων του ΙΙροέδρου υπό τύπον γενικών διατάξεων, δια πράξεων της Γερουσίας και αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας υπό τύπον υπουργικών διαταγών 3) εν περιπτώσει καθ’ ην τούτο θα εκρίνετο επίκαιρον, υπό τύπον πραξικοπήματος.
Ήδη οπότε έχομεν περίπου καθορίσει αυτόν τον τρόπον του ενεργείν (modus agenti), ας ασχοληθώμεν με την λεπτομέρειαν των μέτρων, άτινα θα μας χρησιμεύσωσιν εις το να περατώσωμεν τον μετασχηματισμών του Κράτους υπό την έννοιαν την οποίαν έχομεν είπει. Εννοώ δια τούτου την ελευθερίαν του τύπου, το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, την ελευθερίαν της συνειδήσεως, την αρχήν του εκλέγεσθαι και πλείστα άλλα πράγματα, άτινα είναι ανάγκη να εξαφανισθώσιν εκ του ανθρωπίνου καταλόγου ή να μεταβληθώσι ριζικώς ευθύς άμα ως το νέον Σύνταγμα θα έχη προκηρυχθη. Μόνον κατά την στιγμήν αυτήν θα μας είναι δυνατόν να εκδώσωμεν όλας τας διαταγάς μας με μιας.
Θέλομεν, ίνα κατά την ημέραν της προκηρύξεως του, οπότε οι λαοί θα είναι κατάπληκτοι εκ του πραξικοπήματος, όταν θα διατελώσιν ακόμη εν τω τρόμω και εν τη παραζάλη, θέλομεν ίνα κατ’ εκείνην
ακριβώς την στιγμήν αναγνωρίσωσιν ότι είμεθα τόσον ισχυροί, τόσον
άτρωτοι, τόσον δυνατοί, ώστε εν ουδεμία περιπτώσει θα τους λάβωμεν ποτέ
υπ’ όψιν, ότι όχι μόνον δεν θα δώσωμεν καμμίαν προσοχήν εις τας γνώμας των και εις τας επιθυμίας των, αλλ’ ότι είμεθα και εις θέσιν να καταστείλωμεν, μετ’ απολύτου εξουσίας, πάσαν έκφρασιν,πάσαν εκδήλωσιν των επιθυμιών τούτων και γνωμών• ότι
εγενόμεθα κύριοι, δια μιας, παντός ό,τι μας ήτο αναγκαίον και ότι δεν
θα μοιράσωμεν, εν ουδεμία περιπτώσει, την εξουσίαν μας με αυτούς.
Οι Χριστιανοί είναι ποίμνιον προβάτων και ημείς είμεθα δι’ αυτούς λύκοι.
Ηξεύρετε δε τι συμβαίνει εις τα πρόβατα όταν οι λύκοι εισδύσωσιν εις
την μάνδραν των.Θα κλείσωσι πάλιν τους οφθαλμούς επί όλων των πραγμάτων,
διότι θα τοις υποσχεθώμεν να τοις αποδώσωμεν όλας τας αφαιρεθείσας
ελευθερίας, όταν οι εχθροί της ειρήνης θα καταπραϋνθώσι και τα κόμματα
θα περιέλθωσιν εις αχρηστίαν. Περιττόν να είπωμεν ότι πολύν χρόνον θα περιμείνωσι την επιστροφήν ταύτην προς το παρελθόν...
∆ιατί
να επινοήσωμεν και να εμπνεύσωμεν εις τους Χριστιανούς όλην αυτήν την
πολιτικήν, χωρίς να τοις δώσωμεν τα μέσα να την κατανοήσωσι; διατί άλλο,
παρά δια να επιτύχωμεν κρυφίως εκείνο όπερ η διεσπαρμένη γενεά μας δεν ηδύνατο να επιτυχή απ’ ευθείας.Tούτο εχρησίμευσεν ως βάσις εις την υφ’ ημών διοργάνωσιν του μυστικού μασωνισμού, ον ο κόσμος δεν γνωρίζει και του οποίου τους σκοπούς ούτε καν υποπτεύονται οι ηλίθιοι χριστιανοί, οι προσελκυόμενοι υφ’ ημών εις την ορατήν στρατιάν των στοών, ίνα παραπλανήσωμεν τα βλέμματα των αδελφών των.
Ο θεός έχει δώσει εις ημάς, τον περιούσιον λαόν του, την διασποράν, και, εν ταύτη τη αδυναμία της γενεάς μας ευρέθη η ισχύς μας, ήτις μας έχει οδηγήσει σήμερον έως εις το κατώφλιον της παγκοσμίου κυριαρχίας. Ολίγα πράγματα μας υπολείπονται ίνα ιδρύσωμεν την Κυβέρνησίν μας επί των στερεών τούτων βάσεων.
* νέηλυς : ὁ νεοφερμένος,αὐτός πού ἐγκαταστάθηκε προσφάτως σ᾿ἕναν τόπο
** ἐξημμένος-η -ο : αὐτός πού χαρακτηρίζεται ἀπό ὑπερβολική ἔξαψιν, ἔντασιν ἤ διέγερσιν