Χαρακτηριστικο δειγμα του θυμου των Ελληνων Πατριωτων, για τα αισχη του "Γαλαζιου Ποταμιου"
Θα ερθει ομως η ωρα που θα προβαλει μια γενια καταραμενων,
που δεν θα περιοριζεται απλως, στην εκφραση της οργης της και δεν θα τρεφει κανενος ειδους ψευδαισθηση για τον ρολο των αρχοντων της...
Ολες οι μεταπολεμικές γενιές Ελλήνων πατριωτών, μέχρι τουλάχιστον την έλευση του ανδρεοπαπανδρεϊσμού, ήσαν πολύ καλομαθημένες, όσον αφορά την αντιμετωπιση τους απο τους πάσης φύσεως μηχανισμούς της εξουσίας.
Αν μη τι άλλο οι Έλληνες λογίζονταν ως πολίτες Α΄ κατηγορίας, με πατρογονικά δικαιώματα στην ιστορία τους, στον πολιτισμό τους, στη θρησκεία τους και στον τόπο τους.
Ο νομοταγής και έντιμος Έλληνας πατριώτης αισθάνονταν ότι, ο μπάτσος, ο δικαστής, ο δάσκαλος, ο δημόσιος υπάλληλος, ο στρατιωτικός, ο παπάς και ο δεσπότης, ήταν σύμμαχοι του, απεναντι στους εθνομηδενιστές, στους παραβατικούς, στα πρεζόνια, στους ψυχανώμαλους και στους ταραξίες.
Εχθρός της ελληνικής κοινωνίας ήταν ο ληστής, ο βιαστής, ο απατεώνας, ο προδότης, ο κομμουνιστής ή ο αγύρτης.
Ακόμα κι ό τελευταίος αξιωματικός υπηρεσίας, στο πιο υποβαθμισμένο αστυνομικό τμημα της επικράτειας, θα κοιταζε με συμπάθεια τον νοικοκύρη, τον φιλησυχο οικογενειαρχη, τον καλό πατριώτη, ενώ θα ήταν πολυ επιφυλακτικός στα παραμύθια που θα πηγαινε να του πουλήσει ο γυφτος [ετσι τους αποκαλουσε ο Παπαδιαμαντης] ή ο χασικλής ή ο νταής ή ο νταβατζής ή ο συμμορίτης ή ο κωλομπαράς ή η ξεφωνημένη ή ο πρεζάκιας και δεν συμμαζεύεται...
Τα ίδια και ο δικαστής, τα ίδια και ο εισαγγελέας, τα ίδια και ο διοικητής της στρατιωτικης μονάδας, τα ίδια κι ο παπας της ενορίας, τα ίδια κι ο μητροπολίτης.
Κι όσο για τον δάσκαλο, ο Ελληνας πατριωτης ειχε εμπιστοσύνη ότι θα μαθαινε στα παιδιά του, τους αγωνες αυτου του εθνους, για να παραμεινει ζωντανο στη σκηνη της ιστοριας και τις παγκοσμιες αξιες του Πολιτισμου του, που κομματια του θελουν να αρπαξουν οι πρωην κατσικοκλέφτες των Βαλκανίων.
Σημερα όλα αυτά έχουν αλλάξει.
Και δεν έχουν αλλάξει απλώς. Εχουν αντικατασταθεί απο τα αντίθετα τους!
Σήμερα ο Έλληνας, ο νοικοκύρης, ο νομοταγής, ο πατριώτης, ο άνθρωπος που φέρει ζωντανους μεσα του τους κωδικες αξιων του Ελληνισμού, δεν είναι απλώς ένας πολίτης Β΄ κατηγορίας.
Είναι ο πρώτος και κυριότερος εχθρός μιας κοινωνίας που μετασχηματίσθηκε σε ρυθμό του Δογματος του Σοκ, συντρίβοντας όλες τις ηθικές, αισθητικές, κοινωνικές ιεραρχήσεις, για να επιβάλλει την απόλυτη ομοιομορφία και την έλλειψη αξιακών κωδίκων και πολιτισμικου χαρακτηρα της πολυφυλετικότητας.
Σημερα, ο Έλληνας πατριωτης βρισκεται στο στοχαστρο της εξουσίας, που χρησιμοποιεί όλη τη βία των κατασταλτικών της μηχανισμών, για να τον αναγκασει να λησμονησει όλους τους κωδικες αξιων του και την Κοινη Συλλογικη του Ταυτοτητα.
Το προβλημα είναι ότι η ταχύτητα του δογματος του Σοκ. με την οποία επιβλήθηκε το πολυφυλετικό, μετανεωτερικο πρότυπο της ισοπεδωτικής κοινωνίας του "ουράνιου τοξου", δεν μας επετρεψε να συνειδητοποιησουμε το τι μας εχει συμβει.
Γενιες Ελλήνων σαν τη δική μου, φέρουν ακόμα, εν ειδει εξελικτικης βραδυπορίας, τα καταλοιπα της εμπιστοσύνης του πατριώτη, στον μπατσο, στον δικαστή, στον στρατιωτικό, στον δασκαλο, στον δεσπότη ή στον προφεσόρο.
Προκειται για συνηθες φαινόμενο στην εξέλιξη των κοινωνιών, όπου ολόκληρες γενιές μετά απο την πραγματοποίηση ριζικων ανατροπων στις κοινωνιες τους, φερουν ακομα τις συνηθειες ή τις συμπεριφορές προηγουμενων γενεών, ενώ οι συνθηκες που τις επεβαλλαν, εχουν πλέον εκλειψει.
Ειμαστε σαν να λεμε σαν την οικόσιτη γατα που κρυβει το σκατο της, όπως εκαμαν οι προγονοι της στη ζουγκλα, για να μη τις ανακαλυψουν οι αλεπουδες. Με τη διαφορα ότι οι οικοσιτες γατες ζουν σε ενα περιβαλλον όπου πλέον δεν υπαρχουν ούτε λυκοι, ούτε αλεπουδες. Η αφομοιωμενη συνηθεια να κρυβει το σκατο της, δεν ωφελει φυσικα σε τιποτα την οικοσιτη γατα, που σκαλιζει την αρωματικη αμμο της, στο λεκανακι του σαλονιού, ωστοσο τη διατηρει ασυνειδα, ως προγονικό έθος...
Ετσι και εμεις...
Διατηρουμε ακομα εναν ασυνειδο σεβασμο προς το δηθεν "ελληνικο" εθνος/κρατος και τους μηχανισμους του, επειδη έτσι έκαμαν οι προγονοι μας - με τη διαφορα ότι αν, καποτε ο βουλευτής, ο υπουργος, ο μπατσος, ο δασκαλος ή ο δικαστής πραγματι γνοιαζονταν για τον Ελληνα, σημερα ο ρολος τους ειναι διαφορετικος.
Γνοιαζονται για το πως θα εξαφανισουν τον Ελληνισμο και το πως θα αντικαταστησουν τον Ελληνα, με τον γυφτο, με τον λαθρεποικο, με τον χασικλα, με το πρεζόνι, με τον κομμουνιστή ή με τον πεμπτοφαλαγγίτη του Ισλαμ.
Ακομα δεν εχουμε φτασει στο σημειο να εναρμονισουμε τις συμπεριφορες μας, τις ερμηνειες μας και τα προτυπα μας, με το εξελικτικο σταδιο της πραγματικοτητας την οποια βιωνουμε.
Ζουμε στο μεταιχμιο μεταξυ εκεινου που ημασταν καποτε και αυτουνου που ειμαστε τωρα.
Δεν τολμαμε ακομα να αποδεχτουμε ολοκληρωτικά [και να μετατρεψουμε σε ενσυνειδητη συμπεριφορά] το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ελληνικες κυβερνησεις, δεν υφισταται εθνος/κρατος Ελληνων, δεν ειμεθα παρα το ενοχλητικο ίζημα μιας άλλοτε περηφανης κοινωνίας πολιτών/πατριωτων, που πρεπει να αντικατασταθεί το γρηγοροτερο δυνατόν.
Στα χρονια που η Ελλας ειχε επιβιωσει ως υποδουλο έθνος, τουλαχιστον οι Ελληνες ειχαν επιγνωση ότι οι εξουσιαστες τους δεν ησαν παρα εγκαθετοι - τοποτηρητες ξενων συμφεροντων και αλλοεθνων κατακτητων.
Σημερα οι ελληνόφωνες μαζες, δεν ειναι καν εις θεσιν να συνειδητοποιησουν ότι, οι εργολαβοι της Πλανητικης Πανεξουσιας που τους διαφεντεύουν, δεν διαφερουν σε τιποτα, απο τον γκαουλαϊτερ της Γερμανικης κατοχής ή από τον τοπικό έπαρχο της Ρωμης ή απο τον σεϊζη και τον κατή της Τουρκοκρατίας.
Δεν ειμεθα απλως υποδουλοι.
Ειμεθα και τυφλοι απεναντι στη δουλεια μας.
Και διατηρουμε την ψευδαισθηση ότι ο υπουργος, ο δεσποτης, ο δικαστης ή ο μπατσος είναι σακα απο τη σαρκα μας!
Ενω δεν ειναι παρα πραιτωριανοί των κατακτητων μας.
Ωστοσο οι δικες μας γενιες σιγα-σιγα αποσυρονται απο τη ζωη.
Και σιγα-σιγα αρχιζουν να εμφανιζονται οι νέες γενιες των καταραμένων!
- Όπως τα παιδιά της Σταυρουπολης, που αντισταθηκαν στη βία των ταγματων εφοδου των κολαουζων και των προθυμων ηλίθιων του κατοχικου καθεστωτος.
- Όπως τα παιδια της Λαρισσας που εξεδιωξαν κακην - κακως την Αμαλ, απο τον τοπο τους.
- Όπως τα παιδιά του Ιερου Λοχου 2012, που γραφουνε τους δεσποταδες τους, εκει που δεν πιανει μελανι...
- Όπως αυτή νέα γενια, που σημερα μολις αναδυεται, αλλα που στο μελλον θα δωσει εκεινη τη γενια των καταραμένων, η οποία θα προκαλεσει την ανατροπη [και ισως τη νεα εθνεγερσια...]
Βεβαιως, προς το παρον ειναι μια γενια μειοψηφιας.
Σταδιακα όμως [οπως συμβαινει παντα στην ιστορια] αυτες οι νεες γενιες των καταραμενων, θα αυξανονται σε πληθος, σε οργη και σε παθος.
Θα ειναι οι νεες γενιες Ελληνων, που θα συνειδητοποιουν αργα και επωδυνα τα δεινα της δουλείας των.
Θα ειναι οι γενιες του τελους των ψευδαισθησεων.
Θα ειναι οι γενιες, που θα εχουν νιωσει στο πετσι τους, το ότι ο μπατσος ειναι εχθρος τους. Οτι ο δικαστης εχει αναλαβει να αποενοχοποιησει τον Χασαν, τον Αλη και την Αϊσε και να τσακίσει τον Γιάννη, τον Κωστα, τη Μαρία.
Ότι στον δασκαλο εχει ανατεθει εργολαβικά, να σβησει τη μνημη των Ελληνων και να εγκαταστησει ως προτυπο τον Μωαμεθ, την "τρελη", το ξεκωλο, τον πρεζακια, τον παιδεραστη, τον ψυχανωμαλο.
Οτι ο δεσποτης κοιταει πως να κρατησει τον δημοσιοϋπαλληλικο μισθο του και να ταϊσει τον Αλβανό, τον Μαροκινό, τον Αφγανο λαθρεποικο, με τον οποιο ενίοτε κλεινει και ερωτικα συμβολαια, στις σκοτεινες πιατσες των ομοφυλοφιλων.
Θα ειναι οι γενιες που θα μαθαινουν μεσα απο τον εξευτελισμο, την αδικια, τον πονο, την οργη και την έλλειψη μελλοντος, τη φρικη του πολυφυλετικου, αποεθνικοποιημενου, και διαλυμενου παροντος τους
Θα ειναι οι γενιες που θα εχουν δει τις οικογενειες τους να διαλυονται, τους πατεραδες τους να εγκαταλειπουν παιδια και γυναικες για την Ουκρανη καθαριστρια, τις μαναδες τους να γαμιουνται με Αλβανους και τις συμφοιτητριες τους να ερωτοτροπουν με "αραπαδες" [ετσι τους ελεγε ο Μακρυγιαννης]
Θα ειναι οι γενιες που θα τους εχει αφαιρεθει καθε κωδικας αξιων, οι γενιες των gay-prides και της ηθικης μαστουρας, οι γενιες που θα ζησουν σε εναν κοσμο, χωρις ιστορια, χωρις νόημα και χωρίς ταυτότητα.
Προπλασμα αυτων των νεων γενεων, ειναι και τα παιδια της Σταυρουπολης, που τα ελεγαν φασιστες...
Θα ερθει η ωρα ομως που αυτες οι γενιες των καταραμενων θα γινουν το νεο ποταμι της ιστοριας μας...
Και θα παρασυρουν τα παντα, σε μια ενδεχομενως τυφλη, παραλογη, αιματοβαμμενη και τραγικη ιστορία επαναστατικης βίας - που ωστοσο θα αποτελει μία ακομα επωδυνη γένα της ιστορίας [και πότε άραγε άλλαξε ο κόσμος, χωρις τετοια αιματοβαμμενα ποταμια;]
Ως τοτε, οι δικες μας γενιες δεν θα μπορουν να καμουν τιποτε αλλο απο το να ψιθυριζουν την οργη τους, σαν τους Αχαιους στην αμμουδια της Τροιας, ελπιζοντας οτι καποτε θα ξεθυμανει η μηνις του Αχιλλεα...
